Zdjęcia nasze i z nami

Rajski Ptak Kolegi Ewalda

Relacja z rejsu lipiec 2021

W lipcu 2021 r. 10 żeglarzy powierzyło swoje życie na tydzień Pawłowi Akuliczowi, by pod jego komendą pożeglować z Jeziora Dąbie do niemieckiego Sasnitz i duńską wyspę Christiansø.
24 lipca zamustrowaliśmy w Dąbiu na jacht „Blue Water” i wieczorem cumowaliśmy w ładnie odnowionej marinie w Trzebieży, gdzie spotkaliśmy żeglujących w okolicy naszych klubowiczów: Darię i Radka.
Po wieczorno-nocnych gawędach nad marnościami życia na lądzie, następnego dnia przed południem wyszliśmy do Świnoujścia, gdzie spędziliśmy kolejną noc.
26 lipca cumy zostały rzucone, przy ładnej pogodzie i sprzyjającym wietrze żeglujemy do Sasnitz, gdzie jesteśmy po południu. Niestety pandemia ograniczyła tam działalność gastronomiczną. Po krótkim spacerze po mieście i degustacji piwa, wracamy na jacht.
Następnego dnia po śniadaniu męska część załogi zwiedza podwodny okręt „Otus” i przed południem oddajemy cumy, ruszamy w kierunku Bornholmu. Z lewej burty oglądamy słynne białe klify wyspy „Rugia”. Pogoda się zmienia, goni nas burza, ale udaje się nam jej uciec, nie umknęliśmy jednak krótkiemu ale ulewnemu deszczowi.
Około północy dobijamy do portu w Rönne, po załatwieniu formalności, przede wszystkim covidowych z przybyłym na jacht policjantem, zalegamy w koje, by przed południem następnego dnia wyjść w kierunku wyspy Christiansø. Opływamy Bornholm, podziwiamy z prawej burty ciekawe brzegi duńskiej wyspy, z małymi uroczymi portami i przystaniami jachtowymi. Tak niedaleko od naszych granic, a taka egzotyka.
Wczesnym popołudniem cumujemy w niewielkim ale ruchliwym porciku tej niezwykłej wyspy.
Oglądamy obydwie egzotyczne wyspy, połączone kładką dla pieszych. Podziwiamy starą zabudowę z miejscowego kamienia i pozostałości fortyfikacji obronnych z ubiegłych wieków. Nabieramy apetytu na miejscowe wędzone śledzie, ale niestety nie udaje się ich kupić, są tylko marynowane.
Do Christiansø przypływa prom wycieczkowy, pojawia się trochę turystów i pewnie z tego powodu ma miejsce ciekawy koncert ciemnoskórej wokalistki z zespołem, śpiewającej trochę w stylu Amy Winehouse.
Niestety, zbliża się czwartek i pora powrotu do Świnoujścia. Przy ładnej pogodzie i silnym wietrze w dziób wychodzimy z portu. Jest dość duża fala i jachtem mocno kołysze, a trzeba halsować. Za łatwą i przyjemną żeglugę, Neptun w powrotnej drodze wystawia rachunek. Za sterem, szczególnie w nocy, dzielnie walczą z wiatrem i falami Maciek Janicki i Marek Chirowski. W piątkowy ranek, wymęczeni żeglugą cumujemy w marinie w Świnoujściu. Odpoczywamy i około południa wychodzimy do Szczecina, by tam w sąsiedztwie „Daru Młodzieży”, „Pogorii”, „Fryderyka Chopina” i innych urokliwych, starych drewnianych jachtów, oraz przy lunaparku kontynuować regenerację sił po trudach powrotu z Christiansø. Po wymianie żeglarskich wrażeń z cumującymi niedaleko nas Darią i Radkiem, przed południem w sobotę oddajemy cumy i ruszmy do Dąbia, gdzie zdajemy jacht i kończymy tygodniową, żeglarską eskapadę.
Okazuje się, że taki niby niepozorny rejs, a dostarczył wszystkim niebywałych żeglarskich wrażeń, co było zasługą nie tylko Bałtyku, ale także organizatorów tej „wyprawy”: Agnieszki i Pawła Akuliczów.
Dziękujemy.

1 2 ►

Krótka relacja z krótkiego rejsu po Zatoce Gdańskiej.

W tym żeglarsko ubogim sezonie, Paweł Akulicz  zorganizował zatokowy rejs i w ciągu tygodnia od 11 do 18 lipca tego roku  poprowadził klubowe żeglowanie  po Zatoce Gdańskiej. Jacht to 34 stopowy Janmor o nazwie „Arwena”.
Inspiracją do zorganizowania tego rejsu były też ogólnopolskie regaty w Pucku w klasie „Laser”, w których startowała Ala Akulicz. Alę Paweł dostarczył w sobotę do Pucka i w trakcie regat poprowadził zatokowy rejs. Ala na ok. 120 startujących jachtów zajęła bardzo dobre 64 miejsce, biorąc pod uwagę że Jej okres szkolenia w tej klasie rozpoczął się dopiero w tym roku.
W kolejnych regatach, w Warszawie w swojej klasie była już trzydziesta.
A 11 sierpnia udaje się na mistrzostwa Europy do Dziwnowa.
Trzymamy za Alicję kciuki.
      Wracając na pokład „Arweny”, sześcioosobowa klubowa załoga wypłynęła w sobotę z  mariny „Błotnik” koło Gdańska i o zmroku wyszliśmy z Wisły Martwej z Górek Zachodnich na zatokę, kierując się do Władysławowa.
Przy nasilającym się wietrze w dziób i halsowaniu zdecydowaliśmy że pierwszy etap zakończymy w Helu. Była 2 w nocy gdy zacumowaliśmy przed dziobem stojącego tam Zawiszy Czarnego. Staliśmy przy kei wystawieni na falę prosto z główek i rozkołys sprzyjał dobremu spaniu.
      Następnego dnia wczesnym popołudniem wyszliśmy do Władysławowa. Aura słoneczna, w odległości ok. 100 m pogapiła się na nas foka i niespiesznie pogrążyła się w wodzie.
      Po minięciu helskiego cypla powiało silniej, znowu w dziób i kolejna porcja halsówki.
Przed zmrokiem cumujemy we Władysławowie. Nocleg, krótki spacer po okolicy i po południu bierzemy kurs z powrotem na zatokę. Jest słońce, wiatr z tyłu, decydujemy się na kurs do Gdyni.
Na redzie w bezpośredniej odległości mijamy stojący na kotwicy Dar Młodzieży.
Cumujemy w nowej Marinie Prezydenta. Eleganckie otoczenie, niezbyt tanie motorowe i żaglowe jachty,  po sąsiedzku stoimy z super regatowym, teraz polskim jachtem, „Sailing Poland”, który pod nazwą „ Mapfre” w regatach „Volvo ocean race” latach 2017 – 2018 zajął  drugie miejsce. Byliśmy w środku, rozmawialiśmy z kapitanem. Niezwykle ciekawe spotkanie.
Akurat trafiliśmy na moment, kiedy wszystkie duże polskie żaglowce zacumowały w gdyńskim porcie, choć nie był to żaden planowany zlot. Spotkały się oba „Dary”, „Pogoria” i „Chopin”. Wcześniej na zatoce widzieliśmy „Iskrę”.
A wieczorem dobre, chłodne pszeniczne piwo w portowej tawernie.
     Po drugim noclegu w Gdyni kierujemy się do Gdańska. Dobre wiatry się skończyły, idziemy więc na silniku. Jest słońce i po trzech godzinach wchodzimy w główki  portu. Mija ok. półtorej godziny rejsu Wisłą Martwą, wzdłuż przebudowywanych nabrzeży portowych, cumujemy na Motławie, w marinie Gdańsk – Szafarni.
Klimat zdecydowanie inny niż w Gdyni, stare miasto, klimatyczne uliczki i piękne światło zachodzącego słońca. I mnóstwo spacerowiczów.
Następnego dnia idziemy do Mariny Sopot.
Cumujemy, załatwiamy formalności i pokonując molo, idziemy w miasto. Rozsiadamy się w przyulicznej knajpce, gdzie degustujemy zestaw lokalnych piw i gdzie Marian uszlachetnia swój przydział porcją „Jegermaistra”.
Nie wiem czy do piwa pasuje śledź, ale ten pod różnymi postaciami był wyborny, szczególnie w śmietanie.
W drodze powrotnej na jacht z inicjatywy pierwszego po Bogu ugruntowaliśmy rozkosze podniebienia lampką dobrego rumu.
     Około południa wychodzimy z mariny Sopot, która nas nie zachwyciła i ruszamy w kierunku ostatniego w tym rejsie portu – Jastarni.
Po zacumowaniu Paweł z Markiem idą naprawić nadwyrężone mocowanie kotwicy, które nieco ucierpiało w trakcie cumowania na Helu. Kolejny obiektem który znalazł się na liście odwiedzanych obiektów jest przyportowa restauracja, gdzie na tarasie degustujemy owoce morza (ale nie Bałtyckiego) w postaci muli i krewetek. Te drugie szczególnie przypadły mi do gustu, były odpowiednio pikantnie przyprawione, co wymagało użycia stosownej porcji zimnego piwa.
    Ranek w Jastarni przywitał nas lekką mgiełką, co usiłowałem utrwalić na zdjęciu.
Nastała już niestety sobota, trzeba było się zwijać, popłynąć z powrotem do mariny w Błotniku i zdać jacht.
Na metę dotarliśmy wczesnym  popołudniem i jak zwykle klarownie jachtu, zdanie i wyjazd  na głębokie śródlądzie.
     Wrażenia z rejsu ? Sądzę że przyjemne, choć tylko po „swojskim” akwenie. Niektórzy byli w tych w odwiedzanych portach po raz pierwszy, inni bardzo dawno.
Była okazja odnowić żeglarskie wrażenia, o które w tych „wirusowym” czasie trochę trudno.
     Myślę, że należą się Pawłowi i Agnieszce podziękowania za zorganizowanie i prowadzenie rejsu oraz  całej załodze za stworzenie w czasie jego trwania przyjemnej atmosfery.

1 2 ►

Bornholm i Christianso sirpień 2020

55 Photos